CUT NC >>> EXCHANGE NUMMIN
ฟึ่บ!
เรือนร่างทั้งสองค่อยๆเอนตัวคร่อมไปบนเตียงคนไข้ ป้อนรสจูบแปลกใหม่ไม่ซ้ำใครให้กัน สองลิ้นค่อยๆดุนดันแลกเปลี่ยนอย่างเร่าร้อน มือของพายุเริ่มอยู่ไม่สุขอ้อมไปดึงเชือกจากหลังชุดของตังเม ปลดอาภรณ์ออกทีละชิ้นและจดจ้องไปทีละส่วนของร่างบาง ผิวกายขาวเนียนกับสีหน้าแดงฉ่าเพราะอารมร์กามนอนลูบไล้กายตัวเองยั่วยวนทหารหัวกะทิอย่างพายุได้ดี
"อึ่ก!...."
"ถึงกลับกลืนน้ำลายเลยหรอครับ คุณพายุ:)"
"เลิกยืนมองแล้วเข้ามาใกล้ๆสิ"
"ฝันอยู่แน่ๆ"
"หืม? เคยฝันถึงกันด้วยสินะ ดีจัง"
ร่างอันเย้ายวนบนเตียงลุกขึ้นเดินเข้าไปลูบทั่วอกบึกบึน พายุลอบมองเรือนร่างที่เปลือยเปล่าพลันหอบหายใจแรง แทบเกร็งไปทั้งตัวแต่อีกฝ่ายกลับยิ้มชอบใจและไม่มีทีท่าจะเขินแม้ตัวเองจะไม่มีสิ่งใดปกปิดกายสักชิ้น ตังเมทำเพียงปลดกระดุมอีกฝ่ายออกเพื่อลิ้มลองอกที่กระเพื่อมหนักจนเกิดรอยมากมาย
จุ๊บ!
"อืมมมมห์ ดูรอยพวกนี้สิสวยใช่มั้ย"
"ต ตังเม นายกำลังทำให้ฉันคลั่ง" ยกมือข้างหนึ่งขึ้นปิดหน้าที่แดงฉ่า
"อยากลองทำบ้างรึป่าว เอาเลยเลือกจุดได้ตามใจชอบ"
"เรามีเวลาไม่มากรู้ใช่มั้ยสุดหล่อ"
ตังเมดันให้พายุลงไปนั่งที่โซฟาและตามขึ้นคร่อม ซึ่งทำให้พายุมองไปทางไหนก็เห็นเพียงเรือนร่างของชายตรงหน้าผู้นี้เท่านั้น เมื่อเจ้าของอนุญาตทำไมคนอย่างเขาต้องอดกลั้นตัวเองไว้ ไม่รอช้าพายุรีบรวบเอวให้ตัวแนบชิดกว่าเก่าจนก้นของตังเมถูเข้ากับส่วนอ่อนไหว
จุ๊บ จ๊วบ!
"ฮ่าๆๆ ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ อ๊า! พายุนายกัดฉัน"
"อืมมมม! ร่างกายนายสุดยอดไปเลยตังเม จุ๊บ"
"เฮ้อ ไปหิวมาจากไหน อื๊อออ อ อ่า"
"พอแล้วอย่าทำรอยเยอะ"
"กลัวคนอื่นมาเห็นหรอ"
"พายุหยุด! ทำอย่างอื่นไม่เป็นรึไง" ตังเมยายามดันออกแต่ถูกกอดรัดแน่นขึ้น
"แค่นี้ไม่พอหรอกคนสวย"
สวบบบ!!
"อ๊าาาา!!! อ อึ่ก เจ้าบ้านี่ จะทำช่วยบอกก่อนได้มั้ย!"
"นายทำออกจะบ่อย ยังไม่ชินอีกรึไง"
"ฉันก็เจ็บเป็- ฮ ฮ๊ะ! อ อือออ...เล่นใส่มาทีเดียวสองนิ้วคิดบ้าอะไร ฮาาา"
จากเสียงกร่นด่าถูกกลบด้วยเสียงสั่นคลอนไปหมด ทั้งร่างจิกเกร็งค่อยๆร้องครางออกมาข้างใบหูของพายุ เมื่ออารมณ์พาทั้งคู่เข้าสู่ความขาวโพลนก็ยากที่จะหยุดลง นิ้วยาวยังคงสอดใส่ช่องทางด้านหลังโดยที่ริมฝีปากบางทำหน้าที่ดูดดุนสร้างรอยตามตัว
หมับ!
"หยุดทำสักที ลีลาชะมัด"
"หึ หงุดหงิดรึไงคุณโจรขี้ยั่ว"
"บอกแล้วไงว่าเรามีเวลาไม่มาก"
"ฉันยอมให้นายทำ ก็ใช่ว่าฉันจะถอดเสื้อผ้าให้ด้วยนะ เร็วๆ"
"ไม่หรอ? ทีฉันยังถอดให้เลย จุ้บ"
"อื้อออออ~ ฉันให้นายได้มากกว่าจูบอีก"
"โทษที ฉันไม่อยากถอดแค่เห็นร่างกายนายก็พอใจมากแล้ว:)"
เมื่อนัวเนียกันอยู่นานบางสิ่งใต้กางเกงเริ่มร้อนผ่าวจนทนไม่ไหว พายุรีบยกตัวคนที่นั่งคร่อมตักหันหน้าไปทางผนักพิงหลังในท่าคุกเข่า มือหนาตีก้นกลมที่กำลงแอ่นรอรับสัมผัสขัดกับสีหน้าของตังเมที่หันมามองค้อนใส่ ร่างโปร่งยิ้มมุมปากก่อนจะรูดเพียงแค่ซิบกางเกงเพื่อควักแท่งร้อนออกมาชักรูดเตรียมความพร้อม ปลายแท่งเอ็นที่ร้อนระอุค่อยๆถูวนไปรอบช่องทางหลัง จนในที่สุดพายุก็ได้นำตัวตนเข้าไปในตัวของตังเมช้าๆจนมิด
"ฮาาาาส์ ข้างในรู้สึกอุ่นมาก"
"ขยับสิ อย่าแช่นาน"
"อืมมม ยั่วเก่งใช่เล่น"
ตังเมยิ้มให้ทั้งๆที่ยังไม่หยุดขยับส่วนหลังที่เชื่อมต่อกันอย่างเอื่อยๆ สองมือหนาจับเข้าที่เอวบางยืนตั้งท่าก่อนจะใช้สะโพกกระแทกเข้าไปเต็มแรงจนเสียงร้องหวานลั่น ตังเมรีบยกมือขึ้นปิดปากทันทีที่ยังพอมีสติหลงเหลือเพราะนี่คือโรงพยาบาล ทำให้ทุกครั้งที่พายุสอดใส่ด้านหลังเข้ามาไม่หยุดหย่อนช่างเสียวและทรมาณที่ต้องอดกลั้นเสียงน่าอายไว้
"อ อ๊ะ! อื้อๆๆๆ! ฮ่ะ! อึ่ก พ พายุ...ล ลึกมาก อื๊ม!"
"ซี๊ดดด ตังเมมองจากทางด้านหลังนายน่าหลงไหลสุดๆ"
"ฉันน่าจะเจอนายให้เร็วกว่านี้ ฮาาาส์!" พูดพร้อมก้มลงทำรอยตามลำคอและแผ่นหลัง
"จะ อ๊า! ช้าจะเร็วไม่ อื๊อๆๆ เกี่ยวสุดท้าย อ้ะ! นายก็มาถงจุดนี้"
"หึ นั่นสินะนายอยู่ตรงหน้าแล้ว"
"อ๊าาา!! อุ้บ! น นี่นายเล่นแรงไปแล้วนะ อื๊มมม เบาหน่อย ฮ๊ะๆๆ!"
"อ่าาาห์ สุดยอดเลยว่ะ!"
พั่บๆๆๆ!
"พ พายุบอกให้ อ้ะ! เบาๆฉันกลั้นเสียงไว้ไม่...ไหว อึ่ก!"
"เสียวจนทนไม่ไหวเลยสินะ รู้สึกดีที่ได้ยินแบบนั้น"
"สัญญาว่าฉันจะใช้โอกาสในเวลานี้ให้คุ้มค่าที่สุด ซี๊ดดดด"
จู่ๆตังเมเอื้อมมือไปดันหน้าท้องร่างโปร่งเบาๆเพื่อให้หยุด ร่างบางใช้แรงที่หลงเหลือขยับตัวออกให้หลุดจากแท่งเอ็นพองโต เสียงหอบหายใจพร้อมความรู้สึกโหวงๆนอนหายใจอกกระเพื่อมเมื่อได้พักหายใจหายคอ สายตาหวานหยาดเยิ้มจึงเหลือบมองชายหุ่นหมียืนชักแก่นกายตัวเองพลันสายตาตี่คมจ้องมองช่องทางหลังที่พึ่งถอนออกมาด้วยความหื่นกระหาย ตังเมไม่ปล่อยให้เวลาผ่านไปนานก้าวขาเดินไปที่เตียงผู้ป่วยยืนคว่ำหน้าไปกับผืนเตียงและหันก้นให้อีกฝ่าย
"ไม่ต้องมองอย่างนั้น แอ่นบนโซฟามันเมื่อยหลังนะ"
"ฉันแค่ไม่เคยเห็นนายด้านนี้"
"งั้นก็รีบๆใส่เข้ามา อย่าปล่อยให้ส่วนนั้นมันพองกว่านี้ เมรับไม่ไหว"
"เม? แทนตัวเองซะน่ารักเชียว"
สวบ!
"อ๊ะ อื๊มมม! พายุ"
"เรียกเมแล้วดูสนิทขึ้นเยอะ ฉันจะเรียกตัวเองว่าไงดี"
"อืมมม....พี่หมีดีมั้ยตังเมที่รัก"
"อ๊าๆๆๆ! พายุเร็วเกินไปเดี๋ยวก่อน อะ อ๊ะ!"
"จุ๊ๆๆ เรียกพี่หมีเร็วคุณโจรขี้ยั่ว"
"ฮึก! พี่หมี อื๊มมมม!! ช้าลงเม ส เสียว อ๊าาา~"
"โว้ว นี่สิที่ต้องการค่อยมีอารมณ์ขึ้นหน่อย"
เอวที่ขยับเข้าออกไม่ได้อ่อนแรงลงแต่อย่างใด กลับแรงขึ้นทุกครั้งที่ได้ยินเสียงครางตอบกลับมา ทุกท่วงท่าที่ส่งถึงกันและกัน รสจูบที่ดูดดื่มไม่มีวันจบในช่วงเวลาที่ทั้งห้องเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่สามารถเรียกได้เต็มปากว่าคือความรัก
"ต ตังเม ซี๊ดดด อย่าเกร็งฉันขยับไม่ได้"
"แหม่ๆๆ...พี่หมีใกล้จะถึงฝั่งฝันแล้วสิ เมยังไม่อยากให้จบเลย~" เอ่ยปากพูดพร้อมทำสีหน้าและน้ำเสียงออดอ้อน
"นายแกล้งฉันเองนะตังเม เดี๋ยวรู้กัน"
สวบบบบ!!!
"อ๊าาาา!!! อึก อื๊มมมม...ฮ่าๆๆ สุดยอดเลยพ่อหุ่นหมี"
"รุนแรงได้ใจชะมัด มีแค่นี้หรอ"
"เมื่อกี้ยังร้องให้ทำช้าลงอยู่เลยนะ"
"ฮ๊าๆ พี่หมีเล่นเสียวขนาดนี้ จะให้เมทนไหวได้ไง อื๊มมมม"
"งั้นก็ร้องดังๆให้พยาบาลเข้ามาเห็นซะ"
"อ๊ะ! ฮ๊า อ อึก อ๊าาา!!"
"อืมมมม ตรงนี้ใช่มั้ยจะได้กดเข้าไปเน้นๆ"
พรวดดด!!!
"อ๊าาาาาาา!! อึ่ก น นายกล้าดียังไง"
"ฮา...แฮ่กๆ สุดยอด"
พายุไม่ได้สนใจเสียงดุด่าของร่างบาง เอาแต่จ้องมองช่องทางที่ตัวเขาค่อยๆถอดถอนออกมาจนน้ำรักที่ถูกพ่นเข้าไปจนหมดไหลออกมาตามหว่างขา เหงื่อตามโครงหน้าคมกริบกับใบหน้าแดงกล่ำจากกิจกรรมเมื่อครู่หอบหายใจถี่
"ไปเถอะมีเวลาไม่มาก"
"ไปไหนนายยังไม่หายดี ควรนอนพัก"
"คนป่วยจะโดนเล่นงานหนักเหมือนเมื่อกี้หรอ หืม"
"อ เอ่อ คือฉันขอโทษ อารมณ์พาไป"
"ส่วนของนายเช็ดทำความสะอาดแล้วรูดซิปซะ ส่วนฉัน"
"ต้องอาบน้ำใหม่ เพราะนายดันปล่อยลูกชายใส่ข้างใน"
พายุมองดูตังเมยืนเท้าเอวโดยที่ร่างกายไม่มีสิ่งใดสวมใส่ เต็มไปด้วยรอยจ้ำแดงเต็มตัว ทรงผมฟูๆดูยั่วยวนได้แต่คิดสุดท้ายร่างโปร่งต้องสะบัดหัวไล่ความคิด ยืนจัดแจงเสื้อที่หลุดลุ่ยแล้วนั่งรอตังเมอาบน้ำ
"หึ ฉันเช็ดผมให้มั้ย"
"เอาสิ"
"ฟอดดดด แก้มหอม ผมหอม...ตัวยังหอม:)"
"ไหนๆนายก็ได้สิ่งที่ต้องการ"
"ฉันต้องการงั้นหรอ" พายุกล่าวและก้มลงคลอเคลียหลังคอ
"รู้ว่าต้องการแล้วกัน และนายต้องทำตามคำสั่งฉัน"
"ทำไมต้องยอมโจรอย่างนายด้วย"
"พี่หมีคนเก่ง เมไม่ได้ขอร้อง~ แต่บังคับแลกกับรักร้อนแรงเมื่อครู่ต่างหาก"
"ขออนุญาตนะคะ ถึงเวลา....."
"เดี๋ยวที่นายบอกมีเวลาไม่มากคือ เวลาหมอนัดทานยาหรอ"
"ช้ากว่านี้ได้เห็นฉากเลิฟซีนตามที่นายพูดแน่"
"ขอรบกวนสักครู่นะคะ จะมีการตรวจสาพร่างกายและบาดแผลด้วยค่ะ"
"เดี๋ยวอันหลังคุณไม่ได้บอก พายุ"
"ซวยแล้วล่ะตังเม"
"คุณหมอพึ่งแจ้งให้ทราบค่ะ ขอให้คนไข้ถอดชุดด้วยนะคะ"
พรึ่บ!
"เอ่อ...ตามตัวคนไข้มีแต่รอยแดง"
"ร รีบๆตรวจเถอะ! ถามอะไรนักหนาน่ารำคาญ"
"ขอโทษที่เสียมารยาทค่ะ ขออนุญาตนะคะ" เปลี่ยนน้ำเกลือให้
"หึ นั่งหน้าแดงเชียวที่รัก"
"หุบปากไปเลย"
"อีกสักพักหมอจะเข้ามาตรวจนะคะ"
"เดี๋ยวก่อนครับคุณพยาบาล" พายุเดินเข้าไปใกล้พยาบาลสาวและกระซิบข้างหูแผ่วเบาทำเอา หญิงสาวหน้าแดงเหมือนมะเขือเทศรีบขอตัวไปทันที
"หนูตังเมต้องทำการบำบัดกับพี่หมี"
"แต่สงสัยพี่หมีอย่างผม...จะรุนแรงไปหน่อยขอโทษที่ให้ตกใจนะครับ:)"
"อย่าลืมแจ้งคุณหมอด้วย ถ้าตรวจร่างกายมองได้แค่รอยแผล พอดีรอยอื่นตามตัวบ่งบอกว่าเจ้าของหวงมาก แถมยังเป็นอดีตทหารซะด้วยระวังหน่อย ขอบคุณครับ"
"ฮ่ะๆ....รอยเยอะมากถ้าจะหวงสุดๆเลยนะคะ ข ขอตัวก่อนค่ะ"
_____________________________________________________________________
https://www.joylada.com/story/5eeeeb57dbd9cb00012373d4
