CUT NC >>> MY FAULT YOONMIN
หลังจากที่ชวนกันดื่มไปได้สักพักจากหนึ่งขวดเพิ่มเป็นสองขวดลามไปเรื่อยๆ จนกลิ่นเหล้าเริ่มคลุ้งไปทั่วห้อง เรื่องสำคัญที่ตังเมจะพูดก็เริ่มเลือนหายไปพร้อมฤทธิ์แอลกอฮอล์ ปากอวบอิ่มพึมพัมพูดเพ้อไม่หยุด ร่างกายของตังเมค่อยๆแดงกล่ำแค่นั่งยังทรงตัวไม่อยู่ หมอกนั่งมองอยู่สักพักใหญ่ก่อนจะกระดกเหล้าในแก้วตัวเองจนหมด เขาไม่ลืมที่จะหยิบแก้วในมือของร่างบางมาวางไว้บนโต๊ะ และหยิบผ้าผืนเล็กมาหวังจะเช็ดผมที่เปียกชื้นให้
"อืมมม ฉันรู้ทันหรอกว่านายจะทำอะไร~" พูดพรางยกมือชี้หน้า
"ฉันทำอะไร"
"นาย เอิ่ก! ฮี่ๆ...อืมมมม"
"นั่งดีๆจะได้เช็ดผมแล้วไปนอน"
"นอนงั้นหรอ~ ตอนแรกนายไม่ได้พูดแบบนี้!"
"ทำไม ให้ฉันทำจริงๆรึไง" หมอกพูดพร้อมกับเลิกคิ้วข้างหนึ่งใส่
"พี่มันไอคนนิสัยไม่ดี~"
"ทุกๆคนเลย! อือออ ชอบฉวยโอกาส เห็นเมเป็นอะไรกัน!"
"ขยับไปมาอยู่นั่นแหละ เมื่อไหร่ผมจะแห้ง"
"พี่ว่าการทำแบบนี้เรียกว่าหลายใจมั้ย~"
"คิดว่าไงล่ะ"
"ยังไงก็ตามโลกนี้มันไม่ยุติธรรม! แค่หน้าตาเป็นแบบนี้ "
"ก็กลายเป็นฝ่ายถูกกระทำ แล้วยังไง"
"เมทำไปแล้ว...ใครจะทำไม!"
"อย่างน้อยคนที่เมเลือกก็มีแต่คนหน้าตาดีๆ ฮี่ๆ"
ตังเมยังคงละเมอนั่งพร่ำเพ้อไม่เว้นช่องว่างให้อีกคนได้พูดบ้าง เสียงหัวเราะที่ดูเหมือนเด็กน้อยกับใบหน้าเยิ้มแก้มแดงฉานจนตาปิดดูน่ารัก รวมถึงสีปากอมชมพูที่กำลังนั่งกัดนิ้วตัวเองแก้เขิน หมอกปฏิเสธไม่ได้ว่าคนๆนี้ เปลี่ยนไปมากตั้งแต่เล็กจนโต มือหนาเลือกที่จะทิ้งผ้าในมือแล้วอุ้มร่างที่กำลังเมามายไปไว้บนเตียงฝั่งตัวเอง ผ้าคลุมอาบน้ำสีขาวค่อยๆถูกถอดออกโชว์เนินอกขาวสว่างตา แทบห้ามใจไม่ให้ยื่นมือไปสัมผัสผิวเนียนนุ่มได้เลย
"ฉันบอกนายแล้วตังเม เพราะเป็นนายจริงๆ"
"นายไม่เหมือนผู้ชายคนอื่น ทั้งหน้าตา ผิว น้ำเสียง"
"นายพิเศษกว่านั้น..."
"หนาว~ อึก! ป ปวดหัว"
"ได้สติสักทีนะ"
"อะไรนะ น นี่นาย!"
"เมื่อกี้ยังเรียกพี่อยู่เลย"
"สุดท้ายนายก็มอมเหล้าฉันจริงๆ ซี๊ดดด หัวฉัน"
"ใครว่าล่ะ นายดื่มไม่หยุดเอง"
ตังเมนอนกุมหัวตัวเองและบีบเบาๆเพื่อให้คลายความปวดลง แต่กลับยิ่งทวีคูณความมึนหนักขึ้น ทั้งร่างหนักอึ้งแม้สติจะกลับมาครึ่งนึงก็ตาม รู้ตัวอีกทีร่างบางสัมผัสได้ถึงความเย็นและเปียกชุ่มบริเวณหน้าท้อง ตังเมแทบเบิกตาโพลงเมื่อเจอต้นเหตุ
"หมอก! ยะ หยุดนะ อื๊อ!"
"ตัวนายร้อนมากเลย"
"ฮ ฮ๊า...หมอกหยุดเถอะ ม มันเย็น"
แม้จะพูดแบบนั้นแต่ร่างกายกลับตอบสนองสัมผัสอันเย็นวาบอย่างห้ามไม่อยู่ ขาเรียวยาวเริ่มชันขึ้นบนเตียงบิดเร้าไปมาเบาๆ ขณะที่ลิ้นเย็นเฉียบกำลังไล่เลียไปทั่วหน้าท้องแบนราบและเนินอกที่กำลังชูชัน มือหนาไม่อยู่เฉยค่อยๆบีบคลึงขาอ่อนสร้างอารมณ์พลุ่งพล่านให้กับทั้งสองได้ดี
"อ๊า! หมอกพอแล้ว แฮ่กๆ"
"นายนอนทั้งๆที่สภาพเป็นแบบนี้ไม่ได้"
"ได้ งั้นไอเกมบ้าบอของนาย ฉันจะเล่นให้จบเอง"
"หลังจากผ่านคืนนี้ไป ทุกอย่างคงไม่เหมือนเดิม"
"มันไม่เหมือนเดิมมานานแล้ว"
"เลิกเล่นท้องฉันสักที มันเปียกหมดแล้ว มานี่" ตังเมยื่นมือไปจับใบหน้าชายที่คร่อมตัวเองมารับจูบที่ร่างบางกำลังมอบให้ต่อจากนี้ ตังเมขบปากล่างอีกฝ่ายเบาๆ เมื่อหมอกรู้สัญญาณจึงเปิดให้คนตรงหน้าได้เข้ามาทักทาย แต่ใช่ว่าร่างสูงจะยอมเป็นเหยื่อ เขาตวัดเกี่ยวพัวพันสู้พร้อมกับขบกัดจนเกิดเสียง
"อื๊มมมม~ อึ๊ก!! อ อ่า! หมอก!"
"ทำไมตกใจรึไง"
"จะใส่นิ้วเข้ามา กะ ก็ควรจะบอกก่อน อ๊ะ"
"บอกไปจะสนุกอะไร หืม"
"ปุ่มเกมสตาร์ทอยู่ตรงไหน"
"อ อือออ~ อย่ากดเข้าไปลึก อ๊า!"
"อา...ตรงนี้สินะ" เมื่อนิ้วถูกส่งเข้าไปหมอกจึงลองกระดกนิ้วขึ้น เรียกเสียงร้องตอบกลับและแรงจิกตรงบริเวณบ่าได้ดีเมื่อมีบางสิ่งกระตุ้นโดนจุดกระสันภายในตัว หมอกฉีกยิ้มและใช้นิ้วกดย้ำซ้ำๆที่เดิมจนตัวร่างบางสั่นเกร็ง แอ่นอกรับสัมผัสที่เสียวซ่าน สายตาคมเหลือบมองสีหน้าของชายใต้ร่างนอนหอบถี่ ดวงตาหวานฉ่ำเปรอะไปด้วยคราบน้ำตาพร้อมกับปากที่ขบกัดนิ้วตัวเองระบายความเสียวกระสั่น
"อ อ๊า! ยะ อย่าแกล้ง ฮื๊ม! หยุดกดตรงนั้นสักที"
"คงจะได้ที่แล้ว พร้อมรึยัง"
"อึก...ฮา"
"หายใจแรงเชียว ยังเมาอยู่ใช่มั้ย" มือหนายื่นไปทาบหน้าผากวัดอุณหภูมิในร่างกาย ในตอนนี้ตัวของตังเมร้อนเพราะฤทธิ์จากแอลกอฮอล์ ร่างบางไม่ปล่อยให้เวลาเสียเปล่าไปมากกว่านี้ จับมือเย็นเฉียบที่ทาบหนัาผากตัวเองออก ตังเมใช้ลิ้นละเลงไปตามนิ้วของหมอกดูดดุนนิ้วชี้และนิ้วกลางไปพร้อมกัน ใช้ฟันขบกัดเบาๆจนเกิดรอยฟันจางๆ
"อือออ~ อึก"
"...." หมอกเอาแต่จ้องตังเมด้วยสีหน้านิ่งเฉยและปล่อยให้ทำต่อไป
"นายรีบขนาดนั้นเลย?"
"รีบทำจะได้นอน ฉันปวดหัวจะตายอยู่แล้ว"
"ฉันได้เรื่อยๆ เราจะได้อยู่ด้วยกันนานขึ้น"
"จิ๊ ผมรู้ว่าพี่ทนอยู่เลิกตีหน้านิ่งแล้วถอดกางเกงซะ"
"หึ โอเคยอมแล้ว"
หมอกฉีกยิ้มเมื่ออีกฝ่ายพยายามเชื้อเชิญ เขาถอดเสื้อของตัวเองโยนทิ้งลงข้างเตียง มองดูชายใต้ร่างนอนจ้องกลับมา ร่างสูงจึงยิ้มก้มลงกดจูบหนักหน่วงแลกเปลี่ยนลิ้นร้อน มือขึ้นเส้นเลือดของหมอกทำหน้าที่ของตัวเองโดยไม่รีรอ รูดซูปกางเกงลงและควักแท่งเอ็นร้อนที่เริ่มพองตัวออกมา ร่างสูงใช้นิ้วที่ตังเมได้ละเลงจนเปียกรูดรั้งแก่นกายของตัวเองสักพัก แล้วค่อยๆจ่อปลายหัวไว้ตรงช่องทาง
"ฮืมมมมห์ นายบอกให้ทำเองอย่ามาโทษฉันล่ะ:)"
สวบบบ!
"อึก! อื๊ออออ! อะ อื๊อ~" ร่างบางแทบร้องเสียงสั่นเมื่อมีบางสิ่งสอดใส่เข้ามาในร่างกาย แต่ร่างสูงกลับไม่สนใจยังคงกดจูบไม่เว้นช่วงให้ตังเมได้พักหายใจ
"อ่ะ แฮ่กๆ ฮึก พะ พี่ไม่ให้เมตั้งตัว อือออ"
"อย่าร้องสิ นายต้องการแบบนี้ไม่ใช่รึไง"
"เตรียมตัวล่ะน้องตังเม คืนนี้พี่หมอกจะพาเที่ยว"
"อ อ๊า! อื๊มมม~ อ๊ะๆๆ"
สวบๆๆ พั่บๆๆ!
หมอกเริ่มบรรเลงบทรักไปอย่างช้าๆ ให้ร่างบางได้ปรับตัวสักพัก เมื่อเห็นว่าชายตรงหน้าเริ่มร้องเสียงอื้ออึงเบาๆในลำคอ หลับตาเคลิ้มมีอารมณ์ร่วมจากการสอดใส่อย่างเนิบๆ เขายิ้มอย่างชอบใจเพราะในตอนนี้เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของเกม แขนแกร่งจัดการรวบขาเรียวสวยทั้งสองข้างขึ้นพาดบ่าไว้แล้วใช้แขนกอดรัดต้นขาคู่เพื่อตั้งท่า ก่อนจะเริ่มกระหน่ำทวีคูณความหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ จนดึงสติตังเมกลับมาแบบไม่ทันตั้งตัว
"พ พี่ทำอะไร! อื้อๆๆ! มันน่าอายเอาขาลง อ๊า!"
"งั้นนายก็ควรจะอายตั้งแต่แอบมีอะไรกับแฟนเก่าสิ"
"หรือแอบเล่นกับไอทหารเรือที่โรงพยาบาล"
"พี่...อ อ๊า! อื๊อๆ! ทะ ทำไมพี่รู้ ฮ๊าๆๆๆ!"
"พี่คนนี้เก่งใช่มั้ย หืม? จะให้รางวัลรึป่าว"
"ซี๊ดดดด ฮา~ สมกับเป็นมือปืนสไนตัวจริงใช่มั้ย" พูดพรางแสยะยิ้ม
"อ อ๊ะๆๆๆ! หยุดซ้ำตรงนั้น! อื๊มมม!"
"แต่ก็ชอบไม่ใช่รึไง แอ่นอกรอเชียว" หมอกยื่นมือไปลูบไล้เนินอก นวดคลึงเบาๆ
"พี่หมอก..."
หมับ!
"อะไรกันทนไม่ไหวแล้วหรอน้องเม:)"
ตังเมกอดรัดคอดึงให้ร่างสูงเสียหลักล้มลงไปนอนแล้วพลิกตัวเองขึ้นไปอยู่ข้างบนแทน ทั้งๆที่ส่วนพองโตร้อนระอุยังเชื่อมอยู่ทางด้านหลัง ใบหน้าเยิ้มหวานนิ่วหน้าเล็กน้อยเมื่อเผลอขยับส่วนล่าง แต่ไม่รอช้าสะโพกเล็กจึงค่อยๆขยับขึ้นลงตามอำเภอใจ
"อ อ๊า~ ฮึก ท่านี้ ละ ลึกชะมัด...ฮ๊ะ!" ร่างบางบ่นเสียงสั่น แต่ยังคงขยับเอวไม่หยุด
"อืมมมห์ ปรนนิบัติเก่งดีนี่ ไม่แปลกที่คนติดใจเยอะ"
"นอกจากคนอื่น ได้ทำแบบนี้ให้กับแฟ-"
"อื๊อ! อื้มมมม~ อา เงียบปากซะ"
"ไม่อย่างนั้น ฉันจะกัดปากนายให้ฉีก"
"อยากเล่นเกมจริงจังใช่มั้ย พี่หมอกจัดให้"
เวลาผ่านไปเนิ่นนานทั้งคู่ยังคงบรรเลงบทรักให้ร้อนแรงขึ้นกว่าเดิม เตียงของหมอกเริ่มเปียกชื้นไปด้วยน้ำกามมากมายผสมกับเหงื่อและเสียงหอบหายใจ ร่างกายของตังเมตอนนี้แทบรับไม่ไหวพละกำลังเริ่มถดถอยลงแรงแทบไม่เหลือ มือที่ยันอกแกร่งไว้ยกขึ้นกุมขมับหัวที่ปวดหนึบ สายตาของตังเมมองเห็นชายตรงหน้าซ้อนกันหลายคน จนเกือบล้มหงายแต่หมอกดึงกลับมาทัน
"เป็นอะไร"
"อึ่ก ผ ผมปวดหัว มันเจ็บสุดๆ"
"เฮ้อ เมาหนักแล้วสิท่า"
"นั่งดีๆล่ะ" หมอกจับมือเรียวให้กอดคอ
"อ๊า! เดี๋ยว ตรงท้องมัน อ๊าๆๆๆ! ฮ๊า พะ พี่หมอก อึ๊ก!"
"ฮา! ตังเม...อย่าเกร็ง ขออีกนิด"
"อ๊า! อ๊า! ฮึก เร็วกว่านี้พี่หมอก อ๊ะๆ!" ตังเมจิกผมของหมอกเพื่อระบายความเสียวซ่านที่ร่างสูงได้ส่งมอบให้ แรงกอดรัดบริเวณคอจากร่างบางที่นั่งคร่อมตักทำให้หมอกเริ่มขยับลำบาก เขาจึงเงยหน้าประกบจูบให้อีกฝ่ายผ่อนคลาย เมื่อตังเมคลายกอดออกมือหนาสองข้างบีบก้นนวดคลึงแล้วจึงจับช่วงล่างให้ขยับขึ้นลงพร้อมกับสวนเอวตัวเองสลับไปมา
พั่บๆๆๆๆ! จุ๊บ!
"ฮ๊า!! พี่หมอก อะ อ๊ะๆ! พี่ อื้มมม ไม่ อ๊าๆๆ!"
"ใกล้แล้ว อ่าส์! ตังเมกดตัวลงมาแรงๆ อืมมม!"
"พี่หมอกหยุด มะ เมจะเสร็จ! อ๊าาา!"
"อึก ตังเม"
พรวดดดดด!!
ร่างของทั้งสองกระตุกเกร็งหลั่งน้ำออกมาจนหมด น้ำรักของตังเมเลอะไหลเต็มหน้าท้องแกร่งก่อนจะหมดแรงซบหน้าลงตรงลาดไหล่ หมอกเขย่าตัวร่างบางเบาๆแต่ดูท่าตังเมคงจะหลับไปเป็นที่เรียบร้อย เขาจึงค่อยๆจับตัวอีกฝ่ายเอนนอนลง และถอนแก่นกายออกช้าๆ
"ตังเมอาบน้ำอีกรอบเถอะ"
"...."
"สงสัยคงต้องซื้อยาแก้แฮงค์ไว้พรุ่งนี้"
"นี่ อย่าพึ่งหลับ ยังไม่ทำความสะอาดด้านหลังเลย"
"ปล่อยไว้แบบนั้นไม่ได้ ต้องล้างออก"
"อืออออ...พี่หมอก"
"เฮ้อ งั้นนอนไปเดี๋ยวกลับมา"
หมอกเข้าไปอาบน้ำชำระล้างตัว หยิบเงินไปบางส่วนเพื่อลงไปซื้อของใช้อย่างยาแก้แฮงค์และทิชชู่เปียก หลังจากกลับมาที่ห้องหมอกใช้ของที่ซื้อมา ทำความสะอาดร่างกายให้ เช็ดเนื้อเช็ดตัวจนสะอาดแล้วจึงสวมชุดคลุมอาบน้ำดั่งเดิม หมอกอุ้มตังเมไปนอนอีกเตียงที่ยังไม่ถูกใช้งาน หลังจากกิจกรรมที่ผ่านมาทำให้ทั้งสองอ่อนเพลียและหมดเรี่ยวแรง จึงพากันหลับไหลไปในที่สุด
_____________________________________________________________________
https://www.joylada.com/story/5eeeeb57dbd9cb00012373d4
