CUT NC >>> U&I EX BOYFRIEND KOOKMIN
"เพลิงบอกให้หยุด!"
"จะทำบ้าอะไร!?" ตังเมพยายามใช้มือปัดป่ายชายผมดำที่อยู่บนร่าง ทั้งทุบทั้งตีแต่อีกฝ่ายยังคงดื้อรั้นก้มหน้าใช้จมูกโด่งคมลงมาไซร้ซอกสูดดมคอขาวที่มีกลิ่นสบู่อย่างโลมเลีย กำปั้นเล็กที่ทุบตีเริ่มจิกลงที่ไหล่หนาเมื่อรู้สึกถึงการกัดขบเม้มที่คออย่างแรงจนตัวสะดุ้งโหยง
"อ้ะ!! อึ่ก นายกัด…"
"ตังเม ทำไมถึงเกลียดฉันนักล่ะ"
"นายไม่จำเป็นต้องรู้ทุกเรื่องก็ได้"
"ถ้านายไม่บอกฉัน...."
"พ เพลิงไม่เอาแบบนี้ ฉันมีแฟนแล้วนะ!"
"'ให้ฉันเป็นอีกคนจะมีปัญหาอะไร"
"!!!"
เพี๊ยะ!!
"...."
"นายมันคนหยาบคาย แย่มาก!"
"ฉันเคยรักคนแบบนายได้ยังไง" เพลิงไม่สนคำพูดร่างบาง ถอดกางเกงขาสั้นของตังเมโยนทิ้งไปเหลือเพียงอันเดอร์แวร์ มือหนายกขาเรียวขึ้นพรมจูบเบาๆทำรอยรักจนถึงขาอ่อน ทำเอาร่างกายตังเมเสียววูบแปลกๆจนต้องใช้หลังมือปิดปากกลั้นเสียง สายตาอันหยาดเยิ้มดั่งลูกกวาดพยายามไม่มองชายตรงหน้า เมื่อเพลิงเห็นอย่างนั้นจึงจับขาเรียวแยกออกแล้วดึงให้ช่องหว่างขาตังเมติดกับแกนกลางตัวเอง
"เพลิงนี่ไม่ตลกนะ ปล่อย"
"ฉันแค่ต้องการรู้อดีตของตัวเอง แต่ในเมื่อนายไม่ยอมบอกฉันจะงัดทุกคำออกมาเอง"
"อื้อออออ! อึก"
"ไม่ต้องบอกฉันก็ได้ ฉันรื้อความจำเอง"
"ฮ๊า พ เพลิงพอก่อน อื๊มมม!! ฉันเจ็บ!"
ฟึ่บ!
"ไม่....ไม่ๆๆเพลิงทำแบบนี้ไม่ได้!" เพลิงรูดซิบกางเกงตัวเองลง มืออันหยาบโลนล้วงเข้าไปใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวลูบไล้นวดคลึงตามอำเภอใจ เสียงร้องกระเส่าปนห้ามปรามชายร่างบึกด้านบน ตังเมรู้สึกได้ถึงบางสิ่งกำลังดุนดันส่วนล่างตัวเองผ่านอันเดอร์แวร์ตัวบางสีเทา กระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวถูกปลดออกจนหมด
"ฉันบอกว่าไม่ไง!!"
ปั่ก!
"อึ่ก นายเตะฉันหรอ" เพลิงกุมอกที่พึ่งโดนฝ่าเท้าจากชายใต้ร่างถีบเข้าเต็มแรง เมื่อสายตาคมคายเหลือบไปเห็นร่างบางวิ่งไปเปิดประตูเตรียมหนี เขารีบก้าวขาไปหาเป้าหมายอุ้มพาดบ่ากลับไปที่เตียงแต่ตังเมไม่ยอมใช้เข่าลงแรงกระแทกไปเต็มท้องแกร่ง เมื่อรู้ว่าใกล้พ้นจากคนอันตรายภายในใจเริ่มมีหวัง แต่กลับสะดุดตกลงเหวไปแบบไม่ทันให้ตั้งตัวเมื่ออีกฝ่ายเตะสกัดขาจนหน้าทิ่มลงพื้น
"อ โอ้ย...เจ็บชิบหาย อ้ะ!"
"นายจะหนีฉันไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น"
"อึก เพลิงอย่าถอด!?"
"ในเมื่อค่อยเป็นค่อยไปแล้วนายไม่ชอบ คงต้องใช้ไม้แข็ง"
"ฮ ฮ๊า...อึ๊ก!" เพลิงจับตัวร่างบางให้หันหน้าเข้ากำแพงใกล้ประตู ร่างสูงควักแก่นกายพองโตออกมาจากกางเกงยืนส์ดำขลับ มือหนาจับที่ตัวตนของตัวเองชักรูดขึ้นลง อีกมือที่ว่างดึงเสื้อร่างบางให้ร่นลงเปิดไหล่มนสวยทั้งสองข้าง ปากเป็นกระจับไม่รอช้าขบกัดฝังเขี้ยวลงทั้งหลังคอและลาดไหล่และเอื้อมไปบีบหน้าอกขาวสร้างอารมณ์กาม ขนาดที่มือขวายังคงทำหน้าที่ช่วยตัวเอง
"น นายทำบ้าอะไร อ๊ะ"
จุ้บ!
"อืมมมมส์ ซี๊ดดด"
"อ อ๊า! เพลิงอื๊อออ อย่ากัด" ตังเมสะดุ้งทันทีเมื่อมีแท่งอุ่นร้อนบางอย่างกำลังถูช่องทางหลัง สองมือหยาบโลนจับที่เอวคอดให้ขยับก้นขึ้นลงเสียดสีผ่านเนื้อผ้า เมื่อถึงจุดสูงสุดน้ำสีขาวขุ่นได้พุ่งเลอะเต็มหลังบาง เพลิงแสยะยิ้มก่อนจะเอื้อมมือไปลูบแก่นกายเล็กข้างหน้าที่เริ่มพองตัวอย่างชอบใจ นิ้วยาวเกี่ยวอันเดอร์แวร์ลงมาไว้ใต้ก้น บีบคลึงให้สีขึ้นก่อนจะใช้น้ำคาวของตัวเองปาดใส่ช่องทางแทนเจล
"เตรียมใจไว้ด้วยแล้วกัน:)"
สวบบบ!!!!
"อ อ๊าาาา!!! ฮึก จ เจ็บ! เพลิงไอเลว ฮ๊า!"
"อ่าห์~ แน่นสุดยอด"
"ฮึก ฉันเจ็บนะ อ อื้อออ"
ก่อนจะได้พูดอะไรไปมากกว่านี้ปากอวบอิ่มโดนชิงจูบแลกเปลี่ยนรสน้ำหวานกับชายด้านหลังที่สอดใส่ตัวตนเข้ามาทั้งๆที่ยังไม่เบิกช่องทางทำให้รูสวาทเริ่มฉีกขาด เพลิงเริ่มขยับให้ทั้งสองฝ่ายค่อยๆปรับตัว เริ่มค่อยๆเพิ่มจังหวะให้เร็วขึ้น ตังเมจุกจนพูดแทบไม่ออกได้แต่ร้องครางแข่ง ใบหน้าที่แนบกับกำแพงยันออกมามองข้างๆ นัยต์ตาฉ่ำน้ำเบิกโพลงทันที่เห็นว่าประตูคราแรกร่างบางใกล้รอดพ้นจากนรกนี้ ถูกเปิดแง้มไว้อย่างนั้นโดยไม่มีใครไปจับมัน
ตอนนี้ตังเมกลัว....
กลัวเวียแฟนหนุ่มจะมาเห็นสิ่งนี้...
กลัวจนพูดอะไรแทบไม่ออก...
ได้แต่พยายามกักกลั้นเสียงอันน่าอายไว้ เอื้อมมืออันสั่นเทาพยายามปิดประตู แต่กลับมีมือหนายื่นมากุมหลังมือเล็กไว้ประสานนิ้วเข้าด้วยกันแล้วยันกำแพงไว้แบบนั้น การกระทำไม่มีความอ่อนโยนเริ่มแรงและป่าเถื่อนขึ้นเรื่อยๆจนรู้สึกถึงความที่เจ็บจี๊ดไปถึงหัวใจ
"อ๊าๆๆ! พ เพลิง อื๊ม! ประ...อื้อๆๆ ประตู"
"ประตูเปิดอยู่ อึก! ไม่เอา อ้ะๆ!"
พั่บๆๆ!
"ฟ ฟังกันบ้างสิวะ!!?" เพลิงไม่ตอบอะไรเพียงแค่เค้นรอยยิ้มออกมา ก่อนจะกระแทกใส่ร่างบางเน้นๆให้โดนจุดกระสั่นสองสามที ใบหน้าหล่อคมที่มีเหงื่อไหลอาบหน้าค่อยๆยื่นเข้าไปกระซิบหลังหูที่แดงกล่ำด้วยน้ำเสียงแหบพร่าปนหอบ มันดูเซ็กซี่และดูน่าขนลุกสำหรับตังเม ก่อนเอวหนาจะเริ่มสวนกระแทกต่อ
"ใครสนกัน:)"
"ไม่ได้สิ!! ปล่อยเดี๋ยวนี้! อ๊าาาาา!!"
"ซี๊ดดดด! เชี่ยเอ้ยรู้สึกดีเป็นบ้า"
"เพลิง อื๊มๆๆ! ข ขอร้องอย่าเปิดประตู"
"อีกนิด....อืมมมมมห์!"
"เกิดมีคนมาเห็นฉันแย่แน่ อ้ะ!"
พรวด!
"อ อ๊า!! แฮ่กๆ...อึก แฮ่ก พอใจรึยัง"
"นายทำกำแพงห้องฉันเลอะ" ตังเมหันไปมองค้อนใส่ชายด้านหลังที่ขยับเอวเข้าออกเบาๆเชิงรีดน้ำที่เหลืออยู่ออกให้หมด ค่อยๆถอนออกจนร่างบางกระตุกเพราะความโล่งจากช่องทางหลัง น้ำรักค่อยๆไหลลงขาไปเรื่อยๆขาเรียวบางไม่ทันได้ทรุดลงพื้น ถูกร่างสูงอุ้มขึ้นตัวลอยแผ่นหลังบางแนบติดกำแพง สองมือเอื้อมคว้าต้นคอ เพลิงดึงอันเดอร์แวร์ของตังเมทิ้งก่อนจะจับขาแยกออกให้เห็นรูหวานเยิ้มที่มีลูกๆเขาไหลอยู่ในช่องทางนั้น จนตังเมต้องรีบหุบขาแต่สู้แรงแขนไม่ได้
"ท่านี้เป็นยังไง เราจะได้เห็นหน้ากันตอนทำ"
"ฉันเกลียดนาย"
"แต่ฉันชอบ อย่าเสียเวลาดีกว่าในเมื่อไม่อยากนอนเตียงดีๆ"
"ก็เชิญร้องข้างประตูให้คนอื่นได้ยินไปเลย เร้าใจดี"
"อยากรู้เหมือนกันว่าใครจะเห็นคนแรก"
"นายมันเป็นคนยังไง"
"ถ้าอยากเข้าใจมองตาฉันสิ ถ้านายกล้าพอ" ใช่...เขาแทบไม่กล้าสบตาคนๆนี้ ไหนจะสภาพตัวเองที่รับแทบไม่ได้ คิดอะไรในหัวได้ไม่นานต้องรีบสะบัดทิ้งไปเพียงเพราะแก่นกายอุ่นสอดเข้ามาที่ช่องทางอีกครั้ง ดูเหมือนจะลึกขึ้นจนตังเมต้องปล่อยมือข้างนึงจากลำคอแกร่งมาปิดปากกลั้นเสียง กลัวคนภายนอกได้ยิน
พั่บๆๆๆๆ!!
"อื๊อๆๆ! บ เบาหน่อยเพลิง ฮ๊า!" เล็บของตังเมจิกลงที่ไหล่หนา ได้แต่หลับตาร้องครางระบายความเสียวอย่างน่าอาย เขาเกลียดที่ร่างกายกลับตอบสนองเผลอยกเอวสวนเป็นบางช่วงจนเพลิงต้องเผยยิ้ม มอบจูบกัดปากล่างให้ร่างบางเผยอปากแลกเปลี่ยนอารมณ์เป็นรางวัล
"ตังเม! หายไปไหนวะเม!"
"ห้องนอนก็ไม่มี ตามทั่วบ้านก็ไม่เจอ"
"ว เวีย...อ๊า! เพลิงหยุดก่อน อ๊ะๆ เพลิง!"
"นายเป็นคนเปิดประตูเองแท้ๆ ช่วยไม่ได้"
สวบ!!
"อร๊างง!! อุ้บ อึกๆๆ" ตังเมปิดปากแทบไม่ทันเมื่ออีกฝ่ายเกิดอยากแกล้งร่างบางกระแทกใส่เน้นๆจนชายตัวขาวเนียนสั่นตามแรงกระแทก สองขาเกี่ยวรัดเอวหนาแน่นเพราะความเสียวซ่านและเจ็บแสบไปพร้อมๆกัน สายตาหวานมองลอดผ่านประตูที่แง้มออกเห็นชายที่คุ้นเคยยืนลูบท้ายทอยมองหาต้นตอเสียงเมื่อครู่
"เม? นั่นเสียงมึงหรอ"
"ม ไม่ อย่าเดินมาทางนี้ อื๊ออออ"
"อืมมมมม จุ้บ" เวียเริ่มเข้ามาใกล้ประตูขึ้นเรื่อยๆอย่างสงสัย เพลิงจึงฉวยโอกาสจับหน้าร่างบางที่โฟกัสภายนอกตอบสนองจูบเพื่อกันเสียงหวานเล็ดลอดออกไป แต่แล้วชายนอกห้องทำเพียงยืนมองค้อนใส่ประตูที่มีชายสองคนแอบร่วมรักกันอยู่ ตังเมหลับตาภาวนาขอให้แฟนหนุ่มไม่แอบมองทางช่องเล็กๆและเดินออกไป
"ตังเมจะไปอยู่ในห้องของไอบ้านี่ได้ไง เพ้อเจ้อ"
"ฮึก ป ไปแล้ว รีบทำไม่ได้รึไง!?"
"ก็ได้" เพลิงรีบสวนสะโพกใส่ถี่รัวจนร่างบางไม่สามารถเก็บเสียงร้องไว้ได้อีก เสียงเนื้อกระทบเนื้อปนรวมกับเสียงร้องและเสียงหอบของทั้งสองดังลั่น เมื่อใกล้ถึงฝันเพลิงรีบลงไปดูดดุนผิวกายขาวเนียนทำรอยรักให้มากที่สุด
พรวดดดดด!!!
"อึก!! ซี๊ดดดดดเชี่ยๆๆ อืมมมส์!" อึดใจสุดท้ายเพลิงสวนสะโกเข้าออกอย่างรวดเร็วด้วยความเสียวซ่านบริเวณปลายหัวและควงลีลาในช่องทางจนพอใจ
"อ๊าาาา!! "
จุ้บ
"ไม่ร้อง"เพลิงจุ้บจมูกร่างบางยกมือขึ้นเกลี่ยน้ำตาให้ ตังเมทำเพียงแค่ผลักอีกฝ่ายออกหยิบทิชชู่มายืนเช็ดคราบตรงหว่างขาออก ร่างสูงมองการกระทำที่ฝืนและสั่นสะท้านไปทั้งตัว จึงแย่งทิชชู่ไปเช็ดให้
"ไม่ต้องฉันทำเองได้"
"สั่นขนาดนั้นยังต่อปากได้อีก"
"...."
"นายแน่ใจนะว่าจะออกไปสภาพนี้"
"ทำไม"
"อยู่ห้องฉันสักคืนเถอะ"
"ให้นายทำแบบนั้นกับฉันอีกรึไง" ร่างสูงไม่ได้ตอบกลับ ค่อยๆคลี่รอยยิ้มออกมาช้าๆสองแขนแกร่งช้อนตัวชายที่มีเพียงเสื้อเชิ้ตที่สีขาวไปที่เตียงติดกระดุมให้เรียบร้อย ต่างจากตัวเองที่แทบไม่ได้ถอดอะไรออก จึงถอดเสื้อสีดำที่เปียกชุ่มด้วยเหงื่อโยนลงตะกร้าแล้วขึ้นไปนอนกอดอีกฝ่าย
"เหนื่อยมาทั้งวันแล้วนอนซะ"
"โตแล้ว..ไม่ต้องปลอบ"
"หึ"
จากชายที่เคยเป็นรักแรก ในตอนนี้เป็นเพียงคนที่ตังเมเกลียดเข้าไส้ แม้แต่ใบหน้าเสี้ยวนึงก็แทบไม่อยากเหลือบมองความทรงจำแสนเจ็บปวดปางตาย
'เกลียดทั้งชายที่กอดเขาอย่างสุขใจ'
'เกลียดตัวเองที่คำพูดคำจาด่าทอไม่หยุดหย่อน'
'แต่ร่างกายกลับไม่ปฏิเสธใดๆ'
พลันหันหน้าไปหาร่างสูงที่เข้าสู่นิทรากอดรัดเอวคอดจากทางด้านหลังแนบแน่น มือเล็กยกขึ้นลูบใบหน้าคมคายเบาๆพรางสำรวจทุกอย่างที่คุ้นเคย เขาบ่นพึมพัมก่อนจะมุดอกอีกฝ่ายหลับตามในที่สุด
"เรื่องเก่าๆนายไม่จำเป็นต้องรู้"
"ถ้าไม่อยากให้ฉันฆ่า..."
___________________________________________________________________
https://www.joylada.com/story/5eeeeb57dbd9cb00012373d4
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น